Ένα καθηλωτικό ντοκιμαντέρ, που είχε γυρίσει ο βραβευμένος Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν, αποκαλύπτει σε ανύποπτο χρόνο όχι μόνο τη διαδρομή και τον χαρακτήρα του Βλαντιμίρ Πούτιν, αλλά και τον τρόπο που αντιμετώπιζε διαχρονικά τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ευρώπη ακόμα και τις πρώην σοβιετικές δημοκρατίες, μεταξύ των οποίων και την Ουκρανία.
Το ντοκιμαντέρ βασίζεται σε συνομιλίες που είχε ο Στόουν στο Κρεμλίνο, κυρίως, με τον Πούτιν από τον Ιούλιο του 2015 και μέχρι τον Φεβρουάριο του 2017.
Μέσα από αυτές τις συνομιλίες σκιαγραφείται η πορεία του από τις αλάνες του Λένιγκραντ, όπου γεννήθηκε το 1952 και την καταφυγή του στο τζούντο σε ηλικία 12 ετών, μέχρι την ένταξή του στις γραμμές των μυστικών υπηρεσιών της τότε Σοβιετικής Ένωσης, την KGB. Και από κει στη γνωριμία του με τον Γιέλτσιν, για τον οποίο παραδέχεται ότι είχε πρόβλημα αλκοολισμού και την ανάληψη της προεδρίας της Ρωσίας το 2000.
Αναφέρεται στη μάχη του με τους τότε ολιγάρχες και την εγκαθίδρυση της εξουσίας του μέσα από μία μακρά πορεία συγκρούσεων και δύσκολων στιγμών για τη χώρα του.
Αλλά η άποψη, που διατυπώνει τότε για το ΝΑΤΟ είναι ενδεικτική και ίσως προπομπός για το πώς αντιμετωπίζει τώρα την Ουκρανία. Για τον Πούτιν το ΝΑΤΟ δεν είναι μία αμυντική συμμαχία, αλλά ένα σύνολο κρατών υποτελών στις ΗΠΑ. Αναρωτιέται μάλιστα με νόημα τι πρέπει να κάνει η Ρωσία εάν μία χώρα στα σύνορά της εγκαταστήσει πυραύλους και στρατιωτικές βάσεις. Και απαντά με τρόπο, που δεν αφήνει περιθώρια: «χρειάζεται να πάρουμε αντίμετρα» είναι το νόημα των λεγομένων του, ξεκαθαρίζοντας ότι γι αυτό η Ρωσία απαντά έντονα στην επέκταση του ΝΑΤΟ.
Αναφέρεται μάλιστα στην προφορική, όπως λέει διαβεβαίωση, που είχε λάβει ο Γκορμπατσόφ με τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί πέραν των ανατολικών συνόρων της Γερμανίας. Και επικρίνει εμμέσως τον τελευταίο ηγέτη της ΕΣΣΔ, λέγοντας ότι η συμφωνία αυτή (κακώς) δεν επισημοποιήθηκε ποτέ.
Για την Ουκρανία ειδικά ο κ. Πούτιν λέει ότι η Ρωσία ανέλαβε και μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ να πληρώνει στο ΔΝΤ τα χρέη των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών και ειδικά για τη χώρα στην οποία έχει εισβάλει τώρα, σημειώνει ότι το χρέος της ήταν 16 δις δολλάρια.
Σύμφωνα με την οπτική του, στον μονοπολικό κόσμο των τελευταίων δεκαετιών, μετά την πρώτη της ΕΣΣΔ, οι ΗΠΑ άρχισαν να έχουν την παραίσθηση, όπως λέει, ότι μπορούν να κάνουν τα πάντα χωρίς καμία συνέπεια.
Ουσιαστικά ο τρόπος που προσέγγιζε τα πράγματα ήδη από το 2105 (η προσάρτηση της Κριμαίας είχε προηγηθεί ένα χρόνο) προδιέγραφε για το πώς θα κινούνταν στο μέλλον. Στο εγγύς μέλλον, όπως αποδεικνύουν τα δραματικά γεγονότα αυτών των ημερών στην Ουκρανία με την εξελισσόμενη ρωσική στρατιωτική εισβολή.
