Είμαστε όλοι μαζί ήρωες αυτής της επιτυχίας της Ελλάδας δηλώνει στην πρώτη του συνέντευξη ο επικεφαλής της επιτροπής λοιμωξιολόγων στο υπουργείο Υγείας, Σωτήρης Τσιόδρας.
Ο καθηγητής με τα τεράστια αποθέματα αγάπης για τον άνθρωπο μίλησε στο περιοδικό Blue Magazine για όλα όσα έζησε από την αρχή της επιδημίας του κορονοϊού στη χώρα μας.
Ο άνθρωπος που επί τρεις μήνες κρεμόμασταν από τα χείλη του και κάθε δραστηριότητα πάγωνε όταν στις 18.00 μμ κάθε απόγευμα εβγαινε για να μας ενημερώσει για την πανδημία, ο κ. Σωτήρης Τσιόδρας, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στις πιο συγκινητικές στιγμές που βίωσε κατά την περίοδο του lockdown, ενώ αναφέρθηκε στους φόβους του για την επόμενη περίοδο.
“Από την πρώτη στιγμή που βγήκα στην κάμερα, το μόνο που σκεφτόμουν είναι ότι πρέπει να πω την αλήθεια απέναντι στον κόσμο και ότι είμαι μέρος του όλου. Όλο αυτό ήταν τεράστιο βάρος και μεγάλη ευθύνη. Κοινωνική ευθύνη όχι ατομική, γιατί πάντα σκέφτεσαι μήπως πεις κάτι που δεν ερμηνευτεί σωστά ή που θα παρεξηγηθεί…”, ανέφερε.
“Οι δηλώσεις μου για τους ηλικιωμένους ήταν μέσα από την καρδιά μου, αλλά ταυτόχρονα εξέφραζαν και την επιστημονική μου επιθυμία και τη δυνατότητα που έβλεπα ότι υπήρχε να τους προστατεύσουμε. Άρα ήταν ένα πάντρεμα των δύο. Μίλησε η καρδιά μου. Και θέλω να πιστεύω ότι η πλειονότητα των ανθρώπων που ήταν στη θέση μου μιλούσαν με παρόμοιο τρόπο σχολίασε για τις αναφορές του στους ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας και το περιστατικό που λύγισε ζωντανά στον αέρα
Επίσης μίλησε για τις πιο ανθρώπινες στιγμές που έζησε τη δύσκολη περίοδο της καραντίνας
“Δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που βρεθήκαμε μαζί με τους συναδέλφους μας και την ηγεσία κοντά σε κόσμο που είχε ανάγκη να μας δει. Αλλά κι εγώ ήθελα να γίνω μέρος του κόσμου αυτού, κομμάτι του όλου, όπως συνέβη στις περιπτώσεις με τους Ρομά στη Λάρισα, με τους μετανάστες στο Κρανίδι. Εκεί που έπρεπε να μην υπολογίσεις προσωπικά ρίσκα και κίνδυνο. Ενώ υπήρχαν και μέρη στα οποία αισθανόσουν την εσωτερική φωνή των ασθενών που σε καλούσαν να είσαι κοντά τους. Ή τη δική σου εσωτερική ανάγκη να είσαι δίπλα τους. Όπως όταν επισκέφτηκα κάποιες ΜΕΘ, ιδιαίτερα στην αρχή της πανδημίας και έμεινα μαζί με τους ασθενείς.
“Φοβάμαι τον θάνατο, αλλά ελπίζω σε μια άλλη ζωή”
Για το επόμενο διάστημα ο κ. Τσιόδρας ανέφερε πως “φοβάμαι το στίγμα, το να διακρίνεις τους ανθρώπους σε μολυσμένους και μη μολυσμένους. Φοβάμαι την συνωμοσιολογία και το να επικροτεί κανείς την μερική -όχι όλη την αλήθεια, και ακόμη χειρότερα το ψέμα. Φοβάμαι το να μην έχεις την αντοχή να συζητήσεις και να συνδιαλλαγείς με την επιστήμη μένοντας προσκολλημένος στην δική σου ιδεοληψία. Φοβάμαι τον θάνατο, αλλά ελπίζω σε μια άλλη ζωή.
Όχι τόσο τον θάνατο από τον ιό, αλλά τον θάνατο τον πνευματικό, τον θάνατο των ανθρώπων που δεν μπορούν να διαβάσουν ένα βιβλίο ή ένα ποίημα, που δεν μπορούν να …κλάψουν ή να τραγουδήσουν, να ακούσουν συναρπαστικές μουσικές, να μυρίσουν πνευματικά αρώματα, που δεν μπορούν να αγαπήσουν. Νομίζω ότι μπορούμε να προβάλλουμε ως αντίβαρο την αλληλεγγύη, την ανάγκη για συνεχή αναζήτηση της αλήθειας και την επαναθεώρηση της ίδιας μας της ζωής μέσα από όλη αυτή την εμπειρία. Το να επαναξιολογήσουμε τον εαυτό μας, όχι ατομικιστικά αλλά να τον δούμε σαν ένα μέρος του συνόλου”.
Οσον αφορά τον τουρισμό είπε πως “η χώρα μας είναι ασφαλής και έχει την εμπειρία και την δυναμική να αντεπεξέλθει στη δύσκολη αυτή περίσταση. Μία χώρα που βασίζεται στην επιστήμη, όπως απέδειξε στην πρώτη φάση της πανδημίας και η οποία προσπαθεί με επιστημονικά κριτήρια να βάλει τους κανόνες της αντιμετώπισης τους ιού. Μία χώρα η οποία μέχρι και τώρα χάρη σε όλους τους Έλληνες, τα έχει καταφέρει πολύ καλά, παραμένουμε μία από τις ασφαλέστερες χώρες του κόσμου”.
πηγή: thetoc.gr
